A oni wciąż mnie szukają, Maria Stefanelli, Manuela Moresco

Maria Stefanelli, Manuela Mareso

A oni wciąż mnie szukają

Prószyński i S-ka, Warszawa 2016, str. 237

ISBN: 978-83-8069-248-0

Nie sięgam po tego typu literaturę, nie interesują mnie książki poruszające zagadnienie funkcjonowania mafii. Jednak gdy w tym roku nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka ukazała się książka A oni wciąż mnie szukają opisująca losy kobiety, która przeciwstawiła się `ndranghecie pomyślałam, że sięgnę po nią, bo to może być całkiem ciekawa lektura.

Maria nie miała możliwości zaplanowania swojego życia, już od urodzenia tkwiła w mafii, bo `ndrangheta nie przyjmuje w swoje kręgi ludzi z zewnątrz, tu wszyscy są ze sobą spokrewnieni w większym lub mniejszym stopniu. Maria urodziła się wśród przestępców, wśród nich dorastała i za przestępcę wyszła za mąż. Był on wysoko postawionym członkiem organizacji, w efekcie czego Maria była całkowicie jemu podporządkowana. Na porządku dziennym był handel bronią, narkotykami czy porachunki, które nie raz kończyły się śmiercią. Gdy w porachunkach między klanami ginie jej mąż, kobieta postanawia uchronić swoja córkę przed losem jaki spotkał ją samą i zaczyna współpracę z wymiarem sprawiedliwości. Od tej pory razem z nią przybierają fałszywe nazwisko, jednak i tak, że pomimo całodobowej ochrony jako, że jest świadkiem koronnym `ndrangheta ją dopadnie, bo mafii się nie zdradza.

Początkowo ciężko było mi się „wczytać” w książkę, jednak gdy w końcu podłapałam wątek, to była bolesna lektura od której ciężko się oderwać. Czytając historie przedstawioną przez Marię, ma się wrażenie, ze opowiada ona jakiś włoski film i sycylijskiej mafii. Niestety szybko przychodzi otrzeźwienie i wiemy, że to nie bajka, że to prawdziwe życie. Maria nie bawi się w sentymenty, od razu rzuca czytelnika na głęboką wodę, stawia go pod ścianę i zasypuje faktami. Non stop wraca do przeszłości, jej opisy są bardzo realistyczne, brutalne, bo tak je zapamiętała, bo takie miała życie i jest świadoma, że jutra może nie dożyć.

A oni wciąż mnie szukają to historia w całości oparta na faktach, tu nie ma lukrowania rzeczywistości, bo życie z mafia takie nie jest. Mafii nie można się przeciwstawić, wystarczy jedno złe spojrzenie i po tobie.

Naprawdę trudno uwierzyć w to, że przedstawiona historia jest prawdziwa, gdyż żyjemy w całkiem innym kraju, innym otoczeniu. Ta historia mocno szokuje i takie było zamierzenie. Marii i Manueli Mareso zależało na tym aby jak najlepiej przedstawić organizację jaka jest mafia, która kontroluje, poniża i uzależnia od siebie kobiety.

Maria Stefanelli urodziła się w Opido Mamertina, ale wychowywała się w Varazze w Ligurii. W 1990 roku wyszła za mąż za bossa potężnego klanu działającego w Piemoncie. W 1998 roku została świadkiem koronnym, wypowiadając ndranghecie wojnę i przystąpiła do programu ochrony świadków.

Manuela Maresco, dziennikarka, od 2003 roku kieruje miesięcznikiem „Narcomafie”. Od wielu lat bada rozprzestrzenianie się mafijnych klanów na północy Włoch oraz rolę kobiet w organizacjach przestępczych.

‘Ndrangheta' (od greckiego słowa andragathía (ἀνδραγαθία) oznaczającego bohaterstwo, męstwo i cnotę) – włoska organizacja przestępcza wywodząca się z Kalabrii, stanowiącej jej główny teren działań. Mimo iż nie jest tak znana jak sycylijska cosa nostra i często bywa uważana za podrzędną w stosunku do neapolitańskiej camorry czyapulijskiej Sacra Corona Unita to w latach 90. XX wieku i na początku XXI stulecia stała się najpotężniejszą organizacją przestępczą we Włoszech^[1]. Rozpowszechniony pogląd iż ‘ndrangheta stanowi część mafii sycylijskiej jest błędny - organizacje te działają niezależnie od siebie, chociaż często współpracują co podyktowane jest między innymi bliskością geograficzną Sycylii i Kalabrii. (Wikipedia)

Moja ocena: 8/10

Za książkę dziękuję portalowi Sztukater