Zawierucha w wielkim mieście, Krystyna Bartłomiejczyk

Krystyna Bartłomiejczyk

Zawierucha w wielkim mieście

Prozami, Słupsk/Warszawa 2016, str. 383

ISBN: 978-83-65223-40-1

Człowiek, który wciąż odgrzewa przeszłość, nie może być szczęśliwy. Nie mówiąc już o tym, że nie zobaczy, co jest przed nim.

Kiedy wszystkie nasze plany się sypią jak domek z kart, gdy to co sobie założyliśmy nie udaje się zrealizować nawet w najmniejszym procencie, gdy najbliższe nam osoby nie są tymi, za które się podają – ile razy tak było, ile razy mieliśmy ochotę wszystko rzucić w cholerę? Pewnie nie raz, nasuwała się myśl, ze życie z nas drwi, poddaje próbie, czy damy radę, czy sobie poradzimy. I ile razy się poddaliśmy, a może jednak wbrew wszystkiemu i wszystkim postanowiliśmy walczyć?

Olga Zawierucha, główna bohaterka powieści, w jednym momencie traci wszystko: chłopaka, pracę i poczucie własnej wartości, a to wszystko dlatego, że dwudziestosiedmiolatka nie zna się całkowicie na ludziach. Dziewczyna postanawia postawić wszystko na jedna kartę i wyrusza do siostry Reny do Kanady. Jak się okazuje na miejscu, dziewczyna nie do końca potrafi przyzwyczaić się do zastanej rzeczywistości, a tajemnice rodzinne wychodzą na światło dzienne. Mija trochę czasu, zaprzyjaźnia się ze znajomymi siostry i przede wszystkim przyzwyczaja się do miejsca. Jednak jak to z Zawieruchą bywa, przyciąga ona problemy. Czy Olga poradzi sobie z tymi informacjami? Wiadomo jedno, pobyt w Kanadzie przysporzy naszej bohaterce wiele, nie raz komicznych sytuacji.

Droga do szczęścia nie jest autostradą do nieba. Trzeba zaliczyć trochę potknięć, upadków, prób buntu, zwątpień, zanim dojdzie się do ładu ze swoim życiem, z samym sobą.

Zawierucha w wielkim mieście to dość specyficzna i nierówna fabularnie historia. Z mojego wieloletniego założenia, że po przeczytaniu około stu stron książka całkowicie mnie nie porwie, nie pojawi się chociażby niewielka myśl przewodnia historii, bohater zirytuje mnie od samego początku – rzucam książkę w kąt. Jednak z biegiem lat postanowiłam, że każda książka napisana jest „po coś”  (chociaż są wyjątki), i nie raz akcja zaczyna rozpędzać się dopiero gdzieś w połowie, dlatego też każdą staram się czytać do końca. Tak też było w tym przypadku, początek całkowicie bezpłciowy z wiecznie naburmuszoną bohaterką, która nie potrafi się określić, nie potrafi tupnąć nogą i postawić na swoim. Fabuła się zmienia na plus dopiero w momencie wyjazdu Olgi za ocean. I dopiero po lekturze możemy określić postać Olgi. To dziewczyna z jednej strony bardzo samotna, której nikt nie potrafi zrozumieć, a  drugiej zrażona pasmem porażek, ciągle oglądająca się za siebie bez odwagi spojrzenia w przyszłość z pozytywną myślą.

Zawierucha w wielkim mieście to lekka i przyjemna lektura, która wbrew pierwszemu poglądowi pozwala spędzić czas dość pozytywnie. To historia może lekko przewidywalna, jednak spustoszenie jakie sieje główna bohaterka, wszędzie tam gdzie się pojawi nie raz wzbudzi uśmiech na twarzy.

Krystyna Bartłomiejczyk, kraśniczanka z epizodem w Lublinie, gdzie skończyła studia, a potem dźwigała kaganek oświaty, wbijając do młodzieńczych głów rosyjską gramatykę i literaturę. Po powrocie do Kraśnika bywało różnie – prowadziła cegielnię, windykowała należności spółdzielni mieszkaniowej, aż w końcu… zaczęła pisać. W Wydawnictwie Prozami ukazały się dotychczas dwie jej powieści: Sama tego chciałaś, Zuzanno i Zacznij od nowa, Zuzanno.

Moja ocena: 7/10

Za książkę dziękuję portalowi Sztukater