Na skraju jutra, Hiroshi Sakurazaka

Nie przywiązuję wagi do tego czy okładka książki jest filmowa, czy specjalnie do książki stworzona. Największą wartością jest dla mnie zawartość książki, która ma mnie porwać, jeśli nie od samego początku to przynajmniej w niedługim czasie po rozpoczęciu lektury. Pierwszy raz sięgnęłam po japońską fantastykę, będąc najbardziej ciekawą tego, czy ten przekaz mi się spodoba.

Keiji Kiriya to żołnierz w automatycznym kombinezonie, który staje naprzeciw Obcych. Niestety już w pierwszej potyczce ginie… by następnego dnia obudzić się ponownie, i ponownie i tak ponad sto pięćdziesiąt razy. Dopiero za sto pięćdziesiątym ósmym razem odbiera sygnał od dziewczyny nazywanej Stalową Suką. Czy to ona pomoże mu uniknąć ostatecznej śmierci, jeśli taka w jego przypadku istnieje?

Początkowo wydawało się, że to będzie nudna fabuła, powtarzające się wydarzenia codziennie to samo? Jednak powtórką jest jedynie przebudzenie, a następujące po nim wydarzenia zawsze różnią się jakimś elementem. Ten zabieg powoduje, że historię pochłania się wręcz niesamowicie szybko z ciekawością, co też może się wydarzyć kolejnego dnia. 

Hiroshi Sakurazaka stworzył niesamowicie ciekawą i „twardą” fabułę, ze świetnie nakreślonymi bohaterami z krwi i kości. Fabuła już od samego początku przyśpiesza, i mknie w tym tempie aż do samego końca. 

Wspomniałam wcześniej o filmowej okładce. Zgrzyta ona niestety z rysunkami wewnątrz książki, przedstawieniem bohaterów w stylu mangowym – nijak to do siebie nie pasuje, ale cóż jest jak jest i przymknęłam na to oko. 

Nie powiem, lektura była wielką przyjemnością, chociaż nie koniecznie zapałam do tego typu gatunku wielką miłością.

 Moja ocena:

 

Za możliwość zapoznania się z lekturą dziękuję wydawnictwu: