"Droga do Różan", Bogna Ziembicka

autor:  Bogna Ziembicka

tytuł: "Droga do Różan"

wydawnictwo: Otwarte, Kraków 2012, str. 410

ISBN: 978-83-7515-179-4
Z półki

Bogna Ziembicka mieszka w Krakowie od urodzenia z wykształcenia filolog. Ma męża, kolekcjonera lamp naftowych. Właścicielka letniego domku z 1914 roku z ogrodem i kawałkiem lasu, jej Różany. Pracowała w kilku krakowskich wydawnictwach jednak swoje serce oddała pisaniu. Już, jako 5 latka wzięła udział w odbywającym się w ZOO konkursie na opowiedzenie bajki, który wygrała.

Zosia Borucka to trzydziestolatka, które całe swoje serce oddaje pracy w ogrodzie. Wstaje bardzo wcześnie, aby zaopiekować się swoim pięknym ogrodem, który z wdzięczności prezentuje jej coraz piękniejsze kolory, coraz piękniejsze kwiaty. Zosia jest tak dobra w tym, co robi, że pasja stała sie zarobkiem na życie, jednak nie na tyle, aby pomóc ojcu opłacić zaległe rachunki. Dworek w Różanach to piękna posiadłość jej rodziny, w którym mieszka wraz z ukochanym ojcem i starszą już wiekiem nianią. Zosia od lat kocha się w Krzysztofie, jednak Krzysztof jest niezdecydowany. Wykorzystuję słabość dziewczyny, rozkochuję ją jeszcze bardziej w sobie, jednak sam nie daje nic od siebie i wyjeżdża. Dodatkowo to Krzysztof jest sprawcą tego, że rodzina Zofii traci dworek. Czy Zosia pogodzi się ze stratą swego pięknego ogrodu i domu? Czy jej rodzina odnajdzie się w nowej sytuacji? A przede wszystkim czy Zosia wybaczy Krzysztofowi?

Jednak Zosia ma przy sobie przyjaciół Mariannę oraz Eryka, na których zawsze może polegać.

Bogna Ziembicka zawitała na moje półki po raz pierwszy. Decydując się na zakup książki sugerowałam się bardzo uproszczonym opisem i przede wszystkim bardzo magiczną okładką. Nie zawiodłam się, poznałam bardzo ciekawą, wzruszającą historię. Bardzo magiczne miejsce, jakim są Różany, przepięknie opisane, trochę przypominające Poziomkę Katarzyny Michalak, ale pod względem właśnie koloryzowania otoczenia.

Zosia to bohaterka, którą akceptuje się od samego początku do końca, jej zachowanie jest poprawne, w żadnym momencie nie irytuje swoim postępowaniem. To osoba stąpająca twardo na ziemi, pomimo przeciwności losu potrafi się podnieść i iść do przodu. Walczy o siebie, o rodzinę i swoich bliskich.

Autorka również bardzo interesująco opisała każdego z bohaterów. Nie ma bohaterów mdłych, każdy z nich jest dobrze nakreślony wedle zadania, jakie ma wykonać. Dzięki temu, że bohaterzy mają tak interesujące charaktery bardzo dobrze się uzupełniają. Pozwala to na stworzenie pięknej historii, którą opowiada nam autorka.

„Droga do Różan” to bardzo piękna historia. Spędziłam z nią bardzo przyjemnie czas. Język, jakim posługuje się autorka jest bardzo dobrze przyswajalny, opisy magicznych zakątków Różan jest tak autentyczny, że wiele razy oddawałam się zamyśleniu i widziałam te piękne krzewy, prześliczne kwiaty muśnięte dłonią Zosi. Historia jest przewidywalna, jednak nie przeszkadza to w jej odbiorze, i ani razu nie miałam ochoty jej odłożyć.

Moja ocena: 4/5

Książka bierze udział w wyzwaniach:

"Pod hasłem"

"Polacy nie gęsi...II"

"Z literą w tle"