"Dziecko ze szkła", Dagmara Weinkiper-Hälsing

Obecnie szacuje się że co piąta para nie może zajść naturalnie w ciążę, jedynym "ratunkiem" dla nich staje się inseminacja lub in vitro.

Autorka wie o czym mówi. To jej pamiętnik, o życiu, o staraniach, troskach, smutkach szczęściu. 

Kiedy tylko się dowiedziała, że nie może zajść w ciążę naturalnie postanowiła z mężem starać się o maleństwo poprzez zapłodnienie pozaustrojowe.Jednak podejście do in vitro nie zawsze się udaje. Dagmara się nie poddaje i stara się raz jeszcze. To niepowodzenie wzmacnia jeszcze bardziej jej związek z mężem.

Ale ma też szczęście, mieszka w Szwecji gdzie 3 pierwsze zabiegi są całkowicie refundowane i nad tym również ubolewa i nie potrafi zrozumieć dlaczego tak nie jest w Polsce.

Droga do szczęścia jest trudna ale jakże wzmacnia psychicznie i jeszcze bardziej zbliża do siebie małżonków którzy przecież walczą w słusznej sprawie.

Książka daje do myślenia. Osoby których nie dotknął problem niepłodności nie potrafią zrozumieć rozterek tych starających się.

Książkę polecam właśnie jednym i drugim. Tym pierwszy. aby zrozumieli, że warto walczyć pomimo niepowodzeń, a tym drugim aby zrozumieli małżeństwa które nie mogą mieć dzieci drogą naturalną i że zajście w ciążę wcale nie jest takie proste jakby się wydawało.

"Nauczyliśmy się siebie. O sobie. O sile i determinacji. O tym, jak trudno podnieść się leżącemu. O tym, jakie znaczenie ma wiara i nadzieja oraz największa- miłość. O tym, że warto walczyć z przeciwnościami." (str. 9)

"Miliony ludzi dotkniętych problemem niepłodności mijają się codziennie na ulicy jak cienie, szepcząc o pomoc." ( str. 10)

"In vitro nie jest drogą prostą. Wiadomo jaki jest cel podróży, ale nie wiadomo, dokąd prowadzi droga". (str. 32)