"Podróż na sto stóp", Richard C. Morais

autor: Richard C. Morais

tytuł: "Podróż na sto stóp"

wydawnictwo: Bellona, Warszawa 2014, str. 311

ISBN: 978-83-11-13400-3

Po Podróż na sto stóp pióra Richarda C. Moraisa sięgnęłam zachęcona wieloma bardzo pozytywnymi opiniami na blogach. Kuchnia indyjska, kolory smaki, piękna historia rodziny z pasją, przemówiła do mnie na tyle mocno, że gdy tylko nadarzyła się możliwość wyciągnęłam rękę po ten tytuł. Gotować lubię, nie powiem, pod warunkiem, że mam pomysł na potrawę. Najgorzej jest wtedy, gdy nie wiem, co bym zjadła. Lubię książki, w których autorzy przemycają receptury kulinarne, z których można korzystać.

Czy Podróż na sto stóp spodobała mi się? Niestety nie, mam wrażenie, że historia jest przereklamowana i to bardzo.”Wybitna, wciągająca bez reszty (…) najlepsza powieść wszech czasów” to opisy z okładki, czytam i mam wrażenie, że przeczytałam całkiem inną książkę. Nie powiem początek fabuły mnie zainteresował, niestety, czym dalej to było gorzej. Pokusiłabym się o stwierdzenie, że książka jest przegadana, takie gadanie o wszystkim i o niczym. Za dużo nic niewnoszących opisów, a za mało skupienia się na samych bohaterach. Strasznie się męczyłam czytając tę historię i sama sobie się dziwię, że nie rzuciłam książką w kąt.

Historię poznajemy z perspektywy Hassana Haji. To on rozpoczyna nam opowieść od 1934 roku od przybycia jego dziadka do Bombaju. Po tragedii, w której ginie matka Hassana ojciec postanawia wyjechać z kraju. Udają się do Londynu. I powiem szczerze, że dobrze, że rozdziały dotyczące Londynu i Mumbaju były w miarę krótkie. Dopiero zaczyna się coś dziać w Lumière, gdzie zakładają mała restauracyjkę naprzeciw dwugwiazdkowej restauracji Madame Mallory. Madame nie odpowiada to usytuowanie nie ze względu na to, że powstała kolejna jadłodajnia, a chodzi jej mianowicie o to, że Hassan potrafi dobrze gotować, a tego daru jej samej brakuje.

Cóż pomysł autora na historie bym niezwykle ciekawy, jednak Morais nie potrafił sam się w przedstawionej historii odnaleźć, nie potrafił jej pociągnąć, ani wymyśleć niczego, co mogłoby mnie zainteresować.

Podobała mi się podróż od Mumbaju, poprzez Londyn, Lumière do Paryża. Smakowitość przedstawianych potraw, które wzbudzały wyobraźnię, ale to nie opisy budują całą akcję książki, bo jeśli tak to są to tylko niewielkie elementy. W pewnym momencie stwierdziłam, że książka tak naprawdę nie ma fabuły, a ja nie wiem, czego mam się uczepić, aby zrozumieć, co autor chciał przekazać. Gdyby autor historie rozpoczął na poziomie wyprawy Lumière – Paryż to książka była by smakowita i zjadliwa. Niestety nudne wprowadzenie, brak rozkręcenia się autora powodują, że wiele książek wartych uwagi na tym traci.

Przyzwyczaiłam się ostatnimi czasy, że książki nie posiadają na okładce zarysu fabuły i sięgając po taki tytuł nie do końca wiemy, czego mamy się spodziewać. W przypadku Podróży na sto stóp, również brak takiego zarysu, i chyba wiem dlaczego. Mianowicie, nikt nie wie, o czym tak naprawdę jest ta książka.

Podróż na sto stóp to mdła aromatyczna komedia o rodzinie z Indii, która ma pasję, jednak tragedia rodzinna wymusza na nich wyjazd z kraju w poszukiwaniu lepszego jutra. Pojawia się „złote dziecko”, które wywraca życie rodziny do góry nogami.

Ciężko jest mi ocenić tę książkę, ze względu na nierówne rozdziały, a szkoda, bo potencjał jak się później okazało ma.

Ocenę pozostawiam Wam, jeśli jeszcze nie mieliście okazji zapoznać się z tą lekturą.

Moja ocena:

Za możliwość zapoznania się z lekturą dziękuję portalowi

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Książkowe podróże

Rekord 2014

Czytam powieści obyczajowe

Klucznik

Stare dobre czasy