"Zachcianek", Katarzyna Michalak (bardzo osobista opinia)

autor: Katarzyna Michalak
tytuł: "Zachcianek"
wydawnictwo: Albatros, Warszawa 2009, str. 367
ISBN: 978-83-7359-826-3
seria: Poczekajkowa

Całkiem niedawno skończyłam lekturę Poczekajki. Byłam pewna, że kolejny tytuł serii Poczekajkowej to będzie ciekawe, idylliczne życie Patrycji u boku jej księcia. Ależ się zawiodłam! To nie będzie lekkie i przyjemne życie. Jej wymarzony książę okazał się draniem znikającym często i gęsto z domu pod byle pretekstem by pewnego dnia przywieźć swoją byłą żonę Janeczkę, która nie raz próbowała zagrozić Patrycji.

To wtedy właśnie akcja nabiera tempa i gdy w końcu Janeczce prawie udaje się zrobić krzywdę Patrycji ratuje ją jej największy wróg – Łukasz. Gdzie był wtedy Gabriel? Dlaczego Łukasz pragnie, aby Patrycja mu wybaczyła, co takiego się stało, że zmienił swoje postępowanie?

Zachcianek podobnie jak Poczekajka, wzbudził we mnie mnóstwo emocji. Patrycja to taka prosta dziewczyna, która nie udaje kogoś innego. Mówi, co jej ślina na język przyniesie, często i gęsto najpierw mówi później myśli, – ale to jest w niej właśnie najpiękniejsze. W porównaniu z Poczekajką, w tej części dzieje się o wiele więcej, jest o wiele ciekawiej. Mnóstwo tu ciekawych nowych bohaterów, „czarownice” z kręgu również wiele wniosą do i tak mało ustabilizowanego życia Patrycji, by w pewnym momencie bardzo, ale to bardzo namieszać.

Gabriel i Łukasz to mężczyźni, którzy bardzo mnie zaskoczyli. W Poczekajce już ich zaszufladkowałam na lepszych i gorszych a tu musiała zrobić zamianę. Całkowity zwrot akcji spowodował, że Gabriel już nie jest taki kryształowy a Łukasz jednak ma sumienie i potrafi przyznać się do błędu.

Oczywiście podobnie jak w części pierwsze tu również mnóstwo ciekawych, prześmiesznych dialogów. Śmiechu nie mogłam opanować przy wątku kręcenia zapowiedzi filmowej do książki. Książkę oczywiście pochłaniałam przed snem i naprawdę starałam się śmiać bezgłośnie. Bezgłośnie się dało, jednak wiadomo jak to jest (mąż się przebudził, bo mu łóżko się trzęsło spojrzał na okładkę – „znowu Ta Michalak”) i już wtedy nie mogłam się opanować:) Trochę trwało zanim się uspokoiłam i mogłam skończyć lekturę.

Lekka, łatwa i przyjemna lektura, pełna zabawnych wątków. Może i przewidywalna, tylko, co z tego, skoro Katarzyna Michalak czaruje swoim piórem jak nie jedna z czarownic swoją magią, że od książki nie można się oderwać, aż się jej nie skończy.

Moja ocena: 8/10

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Przeczytam tyle ile mam wzrostu - 2.3 cm

Grunt to okładka

Book Lovers

Rekord 2014

Pod hasłem

Polacy nie gęsi...II

Czytam powieści obyczajowe

W prezencie
Klucznik
Zielono mi