"Bezdomna", Katarzyna Michalak

autor: Katarzyna Michalak
tytuł: "Bezdomna"
wydawnictwo: Znak, Kraków 2013, str. 252
ISBN: 978-83-240-2402-5
seria: Z Czarnym Kotem

Czym tak naprawdę jest depresja poporodowa? Według badań aż 10% kobiet zaraz po porodzie przechodzi załamanie, obawy o dziecko, bezradność, samotność – to najczęstsze objawy tej choroby. Często te objawy przechodzą same przy dużym zaangażowaniu i pomocy rodziny i przyjaciół, jednak zdarza się, że trzeba zasięgnąć porady specjalisty. Często również się zdarza, że kobieta zostawiona jest samej sobie, nikt nie zauważa jej problemu, bagatelizuje je, wręcz oskarża młodą matkę o nadwrażliwość.

Ten temat postanowiła poruszyć w swojej powieści Bezdomna Katarzyna Michalak. To druga książka autorki z serii Z czarnym kotem, jednak tym razem temat jest społeczny i bardzo aktualny.

Jest Wigilia, późna noc. Kinga szuka schronienia na śmietniku. Pragnie skończyć ze swoim życiem biorąc garść tabletek nasennych i popijając je alkoholem. Jednak na jej drodze staje mały szary kotek, a za chwilę w bramie śmietnika staje również Aśka, która Wigilię spędza samotnie. Dziewczyna w ten dzień pragnie pomóc Kindze i zaprasza ją do siebie na późną kolację wigilijną. Jeszcze nie zdaje sobie sprawy z tego, kim tak naprawdę jest Kinga Król i że to ona pośrednio spowodowała rozpad małżeństwa dziewczyny. O czym jest ta historia? Dlaczego dobrze zapowiadająca się pani architekt – Kinga Król, znalazła się na bruku i straciła wszystko, nawet najbliższą rodzinę? A przede wszystkim jak tragiczną historię ona ukrywa?

Gdy przewróciłam ostatnią stronę książki, dość długo trwało aż w końcu odłożyłam ją na półkę. To historia, która porusza wiele tematów, wiele zagadnień społecznych: bezdomność, aborcja, depresja poporodowa, zaburzenia natury psychicznej, oraz brak empatii ze strony żądnych wiedzy i sensacji dziennikarzy. Wydawałoby się, że za dużo tego wszystkiego w tej lekturze. Na szczęście autorka bardzo dobrze przygotowała się do zagadnienia i wszelkie te niuanse skomponowała w bardzo ciekawą lekturę, bez zbyt dużego nagromadzenia wiadomości. Wszystkiego jest po równo, chociaż większa uwaga jest skupiona na emocjach Kingi. A to dobrze, gdyż pozwala to zrozumieć niezrozumiane, a przede wszystkim pomóc młodym matkom w zrozumieniu tego, że nie są same, że należy im się pomoc i mają prawo o nią prosić.

Książkę czyta się bardzo szybko. Znając styl i słownictwo autorki, wiedziałam, że spędzony czas z nią, nie będzie stracony. Tu nie ma szczęśliwych historii, jak w innych jej tytułach, które miałam okazję poznać. Tu jest mocny temat wbijający w fotel i zmuszający do chwili refleksji. Trochę zabrakło mi większego skupienia się na kwestii bezdomności, wydaje mi się, że został tylko muśnięty. Nie wiem, możliwe, że Katarzyna Michalak, więcej chciała napisać o depresji, jednak skoro główna autorka miała również epizod bezdomności w swoim życiu, to tu również należało poświęcić więcej miejsca. Jedno, co mi się tu bardzo spodobało, to, to, że autorka uświadamia, że bezdomność nie jest do końca zależna od nas. Może dotyczyć każdego, nawet tego, lepiej ustawionego w życiu. Bezdomność to nie tylko brud, smród i ubóstwo. To nie do końca alkoholicy, którzy żebrzą o pieniądze na alkohol. Może zamiast dania przysłowiowej złotówki, kupmy mu bułkę lub oddajmy swoją kanapkę. Nam się od tego nic złego nie stanie, a ta osoba zaspokoi głód przynajmniej po części.

Nie miałam okazji być w ciąży, więc nie wiem do końca jak może przebiegać taka depresja, gdyż wśród moich bliskich znajomych ten temat również nie występował. Nie wiem tez na ile rzeczowo podeszła do tego autorka i czy nie występują tu jakieś błędy. Jednak sam zarys wydaje mi się dostateczny.

Podsumowując pomimo niewielkich niedociągnięć polecam Bezdomną. To dobra lektura, która wciąga maksymalnie. Bardzo dosadna spowiedź Kingi przed Aśką – dziennikarką, momentami powodowała ciarki na plecach i przerażenie z bezsilności. Zakończenie nie jest szczęśliwe, jak inne, do których przyzwyczaiła nas autorka. A może jednak jest, ale nie takie, jakiego moglibyśmy się spodziewać? Ocena należy do czytelnika.

Moja ocena: 8/10

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Przeczytam tyle ile mam wzrostu - 1.6 cm

Grunt to okładka

Książkowe podróże

Rekord 2014

Pod hasłem

Polacy nie gęsi...II

Czytam powieści obyczajowe

Klucznik