Zasrane życie mojego ojca, zasrane życie mojej matki i moja zasrana młodość, Andreas Altmann

autor: Andreas Altmann

tytuł: Zasrane życie mojego ojca, zasrane życie mojej matki i moja zasrana młodość

wydawnictwo: Czarna Owca, Warszawa 2014, str. 286

ISBN: 978-83-7554-563-0

Bo nie byłbym już w stanie znieść psychicznie znieść tego, że jakiś kolejny sadysta, jeszcze jeden dowódca z kaleką duszą, rozkazuje mi wrzaskliwym tonem kaprala bym stał przed nim na baczność.

Na ile człowiek jest w stanie ujawnić swoje najtrudniejsze i najstraszniejsze wydarzenia swojego życia? Czy potrafimy uzewnętrznić się przed innymi ze swoich problemów, wspomnień? Niektórzy boją się o tym mówić nawet swoim najbliższym czy przyjaciołom, a co powiedzieć o osobach obcych. Wstydzimy się mówić o problemach rodzinnych, o cierpieniu, którym byliśmy dotknięci przez rodziców, otoczenie w szkole czy pracy. Oczywiście nikt nie mówi, że tak jest, to są indywidualne przypadki.

Andreas Altmann, najbardziej znany autor książek podróżniczych uhonorowany nagrodą Egona Erwina Kirscha i nagrodą literacką Seumego, wcześniej pracował, jako prywatny szofer, doradca inwestycyjny czy stróż parkingowy postanowił opisać swoje trudne dzieciństwo.

Już sam tytuł Zasrane życie mojego ojca, zasrane życie mojej matki i moja zasrana młodość powiedział sam za siebie, że będzie to trudna lektura, trudna autobiografia, której odbioru trochę się obawiałam. Andreas Altmann próbuje poprzez tą pozycję zmierzyć się z przeszłością, stara się trochę wytłumaczyć postępowanie ojca. Swoją historię rozpoczyna od powrotu do swojego mieszkania, które wynajmował młodej kobiecie. Okazało się, że jest ona narkomanką. W ciągu jednego dnia wyrzucił ją z mieszkania, zauważył również brak książki jego rodziców Mein Kampf z autografem autora. Nie przywiązywał do niej większego zainteresowania, była to jedyna rzecz, która pozostała po jego rodzicach, i która go w końcu od nich uwolniła.

Andreas dzieciństwo spędził w Altötting, jako jeden z czterech synów Elisabeth i Franza Xaviera Altmanna. Dowiedział się po jakimś czasie, że matka zaraz po jego urodzeniu chciała udusić go poduszką. To jego obwiniała za to, że urodził się kolejnym mężczyzną w rodzinie. Początkowo mały chłopiec nie rozumiał tego postępowania, z czasem odkrył prawdę, koszmarną prawdę. Jego matka to głęboko wierząca kobieta, która postanowiła wyjść za „różańcowego króla” Franza. Nie spodziewała się, że jej życie będzie pełne przemocy i gwałtu. Ojciec to wrak człowieka, który wraca z II wojny światowej. Swoich synów trzyma krótko, każdy nieodpowiedni ruch, spojrzenie skutkują biciem często do nieprzytomności.

Nie chciałabym zdradzić za wiele i w tym momencie się zatrzymam. Książka wzbudziła we mnie wiele emocji, przerażenia nad tym jak można tak niszczyć psychicznie i fizycznie swoich bliskich. Andreas Altmann bardzo dosadnie opisuje swoje dzieciństwo od momentu najwcześniejszych wspomnień do decyzji o opuszczeniu rodzinnego domu. Nie oszczędza czytelnikowi krwawych opisów, używa tak dosadnych i realistycznych słów znęcania się ojca nad braćmi czy nad nim samym, że często ciarki przechodziły mi po plecach. Najdziwniejszy w tej opowieści jest lekki i spokojny ton, jakim operuje. Można przypuszczać, że z biegiem lat pogodził się po części z tym, co musiał przejść, a chciał jedynie przekazać innym ile spustoszenia w organizmie człowieka może wywołać krwawa wojna. Ludzie powracający z niej pozostawiani są sami sobie i nie mogą się uporać z wydarzeniami, jakich byli świadkami, a swój ból i rozgoryczenie przerzucają na bliskich.

On umarła na wojnę. Na wojnę, na okrucieństwa wojny, na nadmiar obrazów, który niczym żrący płyn wniknęły w jego mózg i jego serce.

Ile Altmann potrzebował odwagi, aby w końcu wyrzucić z siebie to cierpienie to tylko on to wie. Książkę czyta się lekko, ale pozostaje na długo w pamięci. Zasrane życie mojego ojca… pisane jest w formie pamiętnika, to forma za którą nie do końca przepadam, jednak w tym wypadku bardzo dobrze ją odebrałam. 

Moja ocena: 9/10

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Czarna Owca.

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Przeczytam tyle ile mam wzrostu - 2.0cm

Książkowe podróże

Rekord 2014

W prezencie

Dziewczyny widziałam, że komentujecie post który miał się ukazać dopiero wieczorem i zastanawiałam się dlaczego? A to po prostu przy planowaniu ustawiła mi się nie ta data co trzeba i światła brak :D Zapisało się jak się zapisało.

Jednak skoro komentowałyście to już puszczam wcześniej :D
Tamten post usunęłam :D