"Sezon na zielone kasztany", Barbara Kosmowska

autor:  Barbara Kosmowska

tytuł: "Sezon na zielone kasztany"

wydawnictwo: Nasza Księgarnia, Warszawa 2013, str. 155

ISBN: 978-83-10-12610-8

seria: W kratkę

Barbara Kosmowska, pisarka, literaturoznawczyni, autorka słuchowisk dla dzieci i młodzieży. Jej debiutem powieściowym była „Głodna kotka”. Za „Teren prywatny” otrzymała główną nagrodę w konkursie na polską wersję „Dziennika Bridget Jones”. „Pozłacana rybka” została wyróżniona przez IBBY tytułem książki roku 2007, a także pierwszym miejscem w Konkursie Literackim imienia Astrid Lindgren. Również powieść „Buba” zwyciężyła w ogólnopolskim konkursie na powieść dla dzieci i młodzieży pod hasłem „Uwierz w siłę wyobraźni”. Ostatnio autorka opublikowała „Dziewczynkę z parku”, „Niechcianą” oraz „Ukrainkę”.

„Sezon na zielone kasztany” to 11 różnych historii, które łączy jeden wspólny mianownik – problemy młodych ludzi. Problemy rodzinne, między rodzeństwem, w szkole pomiędzy kolegami.

Iga razem z mamą przeprowadza się do miasta. Miały spędzać więcej czasu ze sobą, jednak u obu tego czasu jest mało. Dziewczynka próbuje się za klimatyzować w nowej klasie, jej mama w pracy. Iga różnymi sposobami próbuje zwrócić matki uwagę na siebie – dopiero pewne spotkanie w szkole zbliża je.

Kasia ma inny problem. W jej rodzinie pojawiło się młodsze rodzeństwo i dziewczynka, która dotąd zajmowała całą uwagę rodziców, została trochę odsunięta na bok, gdyż wszyscy więcej czasu poświęcają maluszkowi. Kasia uważa, że dorośli, gdy zdecydują się na kolejne dziecko powinni obiecać temu pierworodnemu, że nie zapomną o nim. Swoje uczucia przelewa na Szczotkę znalezioną na śmietniku.

Paweł to sportowiec, który spełnia dziecięce marzenie ojca, jednak nie odnajduje się w tej dyscyplinie. Uwielbia aktorstwo i niestety nie może przełamać się i zaprosić ojca na spektakl w szkole, w którym gra główną rolę.

W klasie Ewy wśród dziewczyn panuje moda na umieszczanie zdjęć na Facebook`u. Dziewczyny robią sobie zdjęcia z zaskoczenia i umieszczają je na portalu, zbierając jak największą liczbę „lajków” czy prześmiewczych komentarzy. Ewa, aby wyjść dobrze na zdjęciach zaczyna podkradać kosmetyki od mamy i malować się do szkoły. Tylko czy wyjdzie jej to na dobre?

Dzieciaki z historii przedstawionych w książce mają mniejsze lub większe problemy. Obawiają się braku akceptacji wśród rówieśników, niezrozumienia rodziców na ich wbrew pozorom trudne problemy. Początkowo nic nie wskazuje na to, że historie się czymś łączą. Jak się okazuje po kilku przeczytanych historiach jest to młodzież z jednej klasy. To tylko pokazuje ile problemów może mieć jedna zbiorowość.

Historie przedstawione są tak realistyczne, że ich przekaz bardzo mocno wgryza się w umysł czytelnika. Nie pozostawia go w obojętności, a wręcz nakazuje, aby chwilę przystanąć i się zastanowić czy u naszego młodszego rodzeństwa, naszych dzieci w grupie szkolnej nic złego się nie dzieje. Dzieciaki te wysyłają bardzo sugestywne sygnały, że coś jest nie tak, że potrzebują poświęcenia im uwagi, potrzebują rozmowy.

Barbara Kosmowska w tej niewielkich rozmiarów książce pokazuje jak silna jest presja wśród dzieci w szkole. Chcą być tymi najładniejszymi, posiadającymi największą ilość znajomych. Dzisiejsza młodzież autorytetów szuka w telewizji czy Internecie. Już tymi, których należałoby naśladować nie są rodzice czy dziadkowie. Autorka dużą rolę poświęca temu zagadnieniu. W bardzo umiejętny sposób wplata te wątki w każdą z przedstawionych historii. Jakby się mogło wydawać jej bohaterzy podejmują całkiem inne decyzje niż obserwowana dzisiejsza młodzież. Wyciągają wnioski, podejmują decyzję, szukają rozwiązań, koniec końców nie poddają się.

Czy młodzi ludzie XXI wieku, będą mieli tyle odwagi, aby zmierzyć się ze swoimi problemami, tak jak bohaterzy „Sezonu na zielone kasztany” i zmienić swoje życie? Czy jednak pójdą „za tłumem” i poddadzą się presji?

„Sezon na zielone kasztany” został nagrodzony w III Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren zorganizowanym przez Fundację „ABCXXI – Cała Polska Czyta Dzieciom”, to tylko świadczy o jej wysokim poziomie literackim i etycznym.

To bardzo dobra i mądra pozycja zarówno dla młodych jak i starszych czytelników. Historie są bardzo ciekawe, nienużące, każda z nich jest inna i niesie inne przesłanie emocjonalne. Język jest prosty, przystępny, książkę czyta się bardzo szybko.

Polecam serdecznie, na pewno się nie zawiedziecie.

Moja ocena: 4/5

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi Sztukater

Książka bierze udział w wyzwaniu 

"Polacy nie gęsi... II"