"Maria Antonina. W Wersalu i Petit Trianon", Juliet Grey

autor: Juliet Grey

tytuł: "Maria Antonina. W Wersalu i Petit Trianon"

wydawnictwo: Bukowy Las, Wrocław 2013, str. 387

ISBN: 978-83- 6343-21-1

Juliet Grey to pseudonim literacki pisarki, która od dłuższego czasu zajmuje się historią europejskich rodów panujących, a osoba Marii Antoniny jest jej szczególnie bliska. Poza licznymi powieściami i książkami historycznymi ma na swoim koncie także wiele ról aktorskich.

„Maria Antonina. W Wersalu i Petit Trianon” to druga część trylogii o młodziutkiej żonie Ludwika XVI. Pomimo, że historię rozpoczęłam od drugiej części, w żadnym wypadku nie zburzyło to odbioru tejże piękne i trudnej historii.

Przenosimy się do Paryża 1774 roku, kiedy to osiemnastoletnia Maria Antonina wstępuję na tron u boku swego męża Ludwika XVI. Wydawałoby się, że będzie to piękny czas dla młodego małżeństwa, gdy to wnuk Ludwika XV przejmuje władzę. Jednak Ludwik XV pozostawił długi, z którymi państwo już od jakiegoś czasu nie potrafi się uporać. Maria Antonina nie była lubiana przez swoich poddanych. Przypisywano jej rozrzutność, marnotrawienie pieniędzy, gdy reszta kraju cierpi biedę. Oczekiwano od niej, aby urodziła następcę tronu, jednak przez długie osiem lat nie udawało się królowej zajść w ciążę. Sama o sobie mówiła, że kocha dzieci, że dobrze czuje się w ich towarzystwie. Problem ten nie leżał jednak po stronie królowej, tylko po stronie jej męża, który cierpiał na pewną wstydliwą męską przypadłość. Aby dłużej o tym nie myśleć oddawała się hazardowi. Przegrywała wysokie kwoty, zdarzało się również przegrać jej klejnoty otrzymane od Ludwika. Po ośmiu latach, gdy w końcu udało jej się zajść w ciążę urodziła swoje pierwsze dziecko- córkę Marię Teresę Karolinę nazywaną Madame Royale, która niestety nie została zaakceptowana przez społeczeństwo, które twierdziło, że córka jest bezużyteczna dla kraju, kraj potrzebuje delfina. Dopiero drugim jej dzieckiem jest syn- Ludwik Józef- delfin Francji, oprócz tego jest jeszcze dwoje dzieci. Oskarżano ją o wiele romansów, jednak jedynym prawdopodobnym, był romans Axelem von Fersen. Kolejnym czynem niezaakceptowanym przez społeczeństwo było Petit Trianon, które stało się zamkniętą enklawą, tylko dla wybranych przez królową, gdzie mogła w spokoju spędzać czas. Gwoździem do trumny stała się afera naszyjnikowa, gdzie faktyczną sprawczynię sądy bardzo nisko ukarały, a winowajczynią Francuzi uznali Marię Antoninę, która nie miała z tym faktem nic wspólnego.

Juliet Grey bardzo pięknie ukazała osobę Marii Antoniny. To kobieta napiętnowana na każdym kroku, obwiniana o brak dziecka, o sytuację ekonomiczną państwa, która musi poradzić sobie z tą sytuacją sama, gdyż Ludwik XVI nie potrafi wyjść przed szereg i zawsze stara się, aby nie przeciwstawić się społeczeństwu jak i po części zadowolić swoją żonę.

Narracja, jaką zastosowała autorka w przedstawieniu tej historii jest pierwszoosobowa. Historię poznajemy z perspektywy samej Marii Antoniny. Wiele razy królowa koresponduje ze swoją matką, u której niestety również nie do końca potrafi znaleźć swoją powierniczkę.

O Marii Antoninie szkoła niestety nic mnie nie nauczyła. Historię jej znam „po łepkach”. Dzięki temu, że wielu pisarzy stara się zbeletryzować takie historie i robi to tak świetnie jak m.in. Juliet Grey, możemy zapoznać się z ich prawdziwym życiem, a nie tylko znać suche fakty.

Autorka w bardzo umiejętny sposób nakreśliła bohaterów. Są oni bardzo realni, posiadają wiele wad i zalet, dzięki czemu czytelnikowi łatwiej się z nimi utożsamić. Bohaterów umieściła w historii, którą połączyła z fikcją literacką, o czym wspomina na końcu książki. Nie nagięła faktów, a bazowała na wielu wypowiedziach uznanych historyków.

Dzięki tej historii poznałam, czym tak naprawdę kierował się dwór francuski, co nurtowało Francuzów, jak wyglądało życie w XVII wiecznej Francji.

Juliet Grey przedstawiła bardzo piękną historię, w której zatopiłam się bez reszty. Język, jakim operuje autorka jest tak plastyczny, przyswajalny, barwny, że lektura tej książki jest przyjemnością.

To, że sięgnęłam po drugim tom trylogii wcale nie przeszkodziło mi w odbiorze historii. Historia rozpoczyna się od momentu koronacji do rewolucji francuskiej i upadku Bastylii, dzięki czemu tworzy to pewną całość, i nie ma problemu, że wydarzenia się w którymś momencie urwały.

Wydawnictwo Bukowy Las również zadbało o dobry odbiór książki już poprzez piękną okładkę, która przykuwa wzrok.

Bardzo jestem ciekawa pierwszej części trylogii, po którą mam nadzieje niedługo sięgnę. Natomiast ostatnia część „Maria Antonina. Z pałacu na szafot” zapowiada nader interesującą historię.

Moja ocena: 5/5

Za możliwość zapoznania się z lekturą dziękuję portalowi Sztukater.

Książka bierze udział w wyzwaniu:

"Pod hasłem"